Boekhoudblues
Toen ik twintig jaar geleden voor mezelf begon, vond ik om de een of andere reden dat ik zelf mijn boekhouding moest doen. Ik volgde een cursus en kocht vol goede moed een enorm blok met kolommen. In mijn startersoptimisme was ik even vergeten dat ik net zo slecht ben met cijfers als dat ik goed ben met woorden. Dus als ik per ongeluk een cijfer verkeerd noteerde (zeg: 25 in plaats van 52), was ik twee avonden kwijt aan het vinden van de fout – in tranen.
De belangrijkste les die ik van het debacle opstak: ik kan mijn boekhouding beter uitbesteden. Sindsdien hoef ik alleen maar bonnetjes en facturen in de goede volgorde achter mijn rekeningafschriften te plaatsen. Maar zelfs daarvan kan ik in paniek raken. Want al die cijfers! En waar is dat bonnetje? Ik heb dat toch wel bewaard? Of niet? En heb ik nou alles?
Kwartaalpaniek
Gelukkig hebben mijn dierbaren altijd wel een paar goedbedoelde adviezen voor mij. ‘Je moet gewoon alles direct in een laatje doen en dan hoef je de stapel er alleen maar bij te pakken als het zover is.’
Was het maar zo eenvoudig. Maar soms is er een cartridge leeg, waardoor ik een rekening wel kan versturen (per mail), maar niet kan printen. En als ik de cartridge heb laten bijvullen, denk ik er niet meer aan. En had ik dat velletje postzegels nu vanaf mijn privérekening betaald of vanaf mijn zakelijke rekening? En had ik eigenlijk wel een bonnetje meegekregen toen ik dat pak papier kocht?
Eerst hoefde ik me maar eens per jaar aan mijn administratie te zetten, maar sinds ik btw-plichtig ben, buig ik me eens per kwartaal over de papieren rompslomp. Ik moet toegeven: dat werkt beter. En als ik toch een waas voor mijn ogen krijg, is de kwartaalpaniek beduidend kleiner dan de jaarpaniek die me vroeger steevast overviel.
ADD en uitstelgedrag
Elke keer als ik mijn btw-administratie op orde heb, neem ik me voor in het vervolg gelijk alle rekeningen te printen (en in mijn bakje te leggen) en direct alle bonnetjes uit mijn portemonnee te halen (en in mijn bakje te leggen) en elke maand mijn administratie bij te werken. Vanuit de gedachte dat maandpaniek vast nog kleiner is dan kwartaalpaniek.
Ik doe het nooit.