Hoewel ik van de afdeling opgeruimd, positief en oplossingsgericht ben, moet ik bekennen dat ik na een paar bladzijden van het boek Meisjes met ADHD een golf melancholisch verdriet over me heen voelde komen, waar ik zeker een dag last van heb gehad. Want AD(H)D bij meisjes, daar werd vroeger niet naar gekeken, of men wist er niet veel van af.
In mijn tienertijd had ik behoorlijke emotieschommelingen. Daar hebben we toch allemaal weleens last van, hoor ik de beste stuurlui aan wal zeggen. Tja, dat klopt. Net als van uitstelgedrag, snel afgeleid zijn en moeite met het afmaken van taken zeker? Misschien goed om te stoppen zulke dingen te zeggen tegen mensen met een ontwikkelingsstoornis als ADD of ADHD. Beetje frustrerend om naar jou te luisteren terwijl je nooit bent blijven zitten, onder hebt gepresteerd, je pinpas of zonnebril maar één keer in je leven bent kwijtgeraakt en je een baan hebt waar je nooit wordt ontslagen vanwege fouten die te maken hebben met je concentratieprobleem of moeite met structuren of autoriteit. Zo, dat moest er even uit – lucht lekker op. 😉
Afijn, Ik dwaal af …
Verwarde tiener
Wat ik zeggen wil: bij het lezen van het boek Meisjes met ADHD werd ik toch weer even flink uit het lood geslagen. Want al heb ik van/met mijn stoornis inmiddels een goedlopende zelfstandige praktijk gemaakt, in mijn tienerjaren was ik een behoorlijk verward en kwamen er zelfs wel eens suïcidale gedachten, ik verschool onder een stoere outfit mijn kwetsbaarheid. Op de mavo verveelde ik me dood. Achteraf bleek dat de citoscore havo-vwo had uitgewezen, maar ja, we hebben het over de tijd dat je gewoon naar dezelfde school ging als je broer. En wat ik na de mavo moest gaan doen? Op de kunstacademie zaten te veel rokers op de gang – daar werd mijn moeder niet blij van. Bij gebrek aan overzicht en doelen dan maar naar de havo, waar ik na vier weken nóg de lokalen niet kon vinden.
AD(H)D bij meisjes – Stoer van buiten
Dus het lezen van dit boek bracht een flashback teweeg naar een periode in mijn leven die verwarrend, eenzaam en beangstigend was. De buitenwereld kon van dit alles niets zien. Met mijn pokerface leek ik tegen elke tegenwind opgewassen. Ondertussen wist ik dat ik niet de kwaliteiten, vaardigheden en talenten aan het ontwikkelen was die leiden naar een papiertje of beroep of naar wat dan ook. En dat in de tijd dat ‘een slimme meid op haar toekomst was voorbereid’.
Wees alert – AD(H)D bij meisjes
ADD zier er niet bij iedereen hetzelfde uit. Ook niet bij meisjes. Het kan zich manifesteren op verschillende manieren op verschillende momenten in levensfasen. Het is belangrijk alert te zijn en in gesprek te zijn en te blijven. Omdat er te veel ontwricht wordt als er geen of pas veel te laat een diagnose komt.
Vandaar dat ik jullie aandacht richt op dit boek. Daarbij doe ik vooral een beroep op vaders, moeders en leerkrachten. Ga in gesprek met je leerling, tienerdochter of buurmeisje bij wie je vermoedt dat er meer aan de hand is, ook al weet je nog niet wat.
Zelfrapportage vragenlijst
Met toestemming van de uitgever kun je hier het zelfrapportagedocument downloaden. Let op, dit is geen diagnostisch middel, maar een manier om tienermeiden te laten nadenken en te laten verwoorden waar ze mee worstelen.
In een ander artikel publiceer ik – ook met toestemming van de uitgever – een gedicht uit het boek.
Heeft jouw dochter AD(H)D? Misschien is onze ADD training (20 t/m 99 jaar) dan wat voor haar.